|
|
|
|
Aug 31, 2004
شعری از و. م. آیرو بوده ای یک زمان همین‌طوری هم که نه، کافی نیست این جا چیزهایی- نشانه هایی هستند که از بودنت در گذشته گواهی می‌دهند یک لنگ جوراب شطرنجی، یک جفت دستکش ریش ریش، یک عدد ساعت سیتی‌زن که پارسال طی زدوخورد با راننده ی پفیوس اتوبوس شیشه‌اش شکست و عقربه‌ی دقیقه شمارش تِقی افتاد، عکسی از کودکی ات: زل زده به دوربین- ایستاده کنار پدر و یک غریبه‌ی دیگر که هرچه به مغزت زور می زنی نمی شناسی اش (شاید برادرت ) یک کاندوم ، چند نخ سیگار، و 200 یورو به عنوان آخرین برد تو در آخرین قمار آخرین قمار؟! نه، هستی هنوز هر چند این‌جا دیگر چیز دیگری برای گواهی دادن نمانده است. به جز بدنت و روحت که تا امروز هر کار کرده اند و هر جا که گشته اند هنوز هم هیچ ردی از تو پیدا نکرده اند… « برگرفته از poetrism» |
|
 |