|
|
|
|
Mar 5, 2005
می آيد و می نشيند رو سوی قاب ِ خرم ِ روزهای گذشته اما يادها و تصاوير چون ساقه ی بنفشه تردند و هول و وَلای ترس و ترحم پر مايه می کند رعدو برق را می آيد و می نشيند در پيچ پنجم پرده مخمل و نور مستعار ماه می افتد برچهره ی رنگ پريده اش شعر از: محمود داوودی شارل بودلر انسان مدرن را با همه ی عیب ها، آرزوها، ناامیدی ها و درماندگی اش پذيرفت. او توانست به منطره هايی زیبایی بخشد که زیبا نبودند نه با آرایش رمانتیک آن ها بلکه با آشکارکردن روح و جان انسانی که در آن ها پنهان بود. او دل اندوهگین و تراژیک شهر مدرن را عریان ساخت. و به همین سبب در ذهن انسان های مدرن حضوری گسترده دارد و خواهد داشت. زمانی که کلام شاعران دیگر سرد وبی اثر شده است . شعر های او باز هم روح مردم مدرن را به لرزه در می آورد. ازسخنرانی بودیل بر سر گور بودلر برگرفته از : بودلر و یاد ها |
|
 |