(قصه های کوتاه شب برای او)

دوازده شعر از یان استرگرن

*

ابر شبانه
زرد و سیمابی
گنبد سیاه را قاب می‌گیرد

در امتداد نما‌های کهربایی
تور‌های سایه
به نازکی عنکبوت
می گذرد.

*

پرتو خورشید
رنگ قناری دارد
آه صبح شد آخر
پروانه‌ی غم‌پوش
در شکافی
خانه‌ی شبانه‌اش را یافت
نسیمی خنک به درون آمد
و او را بیدار کرد
بال‌هایش را گشود
چون کتابی باز

و بر دیوار‌هایی از خشت خشکیده
به پرواز درآمد در فضا
در نور بی پایان اکتبر

آه چه گنبد تازه‌ای
برای مأوا

*


صدای جمعی انسان
همسرائی ما

ما همه
دو سویی نشان شدیم
دسته‌ی کُری
با تک خوانی جمعی

لایه بر لایه
که طرحی می‌شود
ردی از
تنهایی همدیگر

*


بشنو ببین - حس کن
صبحی خواب‌آلود می‌آید
سوارکاری (بی زین )
بر کمرگاه کوهستان
فوران نور
فوج پرندگان خوشخوان
همسرایی نبض و احساس
در آواز بلند بال‌های نرم

سیلان صدا
به عمق دره
سرازیر می‌شود

*


الفبای شب‌های ما
دستخط باد
نغمه‌های کوهسار

چشم‌های کورم
می نوازد در تاریکی
سایه روشن‌های شوخ را

( با صدای زیر)


کوه یخ: آرامش پیش از توفان
ماژور B : بازتاب خورشید از بخشش خدایان
پیش درآمدی در دستگاه شورم
کامل می‌شود

*


آناتومی!
ساخته از
همه‌ی نرمی فلزها
همه‌ی عطوفت قدرت:
آغوش
فشار موج
مویرگ

محله‌ی شهوت
- معبدی انسانی

گرمایی هم‌وزن بدن
و به آسانی
طعمه‌ی قلاب می‌شود

*


این سیاه قلم زندگی
که کوتاه‌است
که دهه‌ها
یک شبانه روز می‌شود
و هر فصل
ساعتی.

بگذار بیدارشویم
نخوابیم
دور از هم

یا:
بگذار بخوابیم
و بیدارنشو
از پیش‌ام


*

بگذار شبنم
هوس شهدنوشی‌ات را
فرونشاند

بگذار مه
همه‌ی انتظار را
بپراکند
و شب خنک کند
روح عسل‌ات را

خائن
روشنایی بیکران را
راه می‌برد.


*

پیکری سنگی
پوشیده در شاخ و برگ‌های غمگین
همیشه
پرنده‌ای راپنهان می‌کند

برآوازش سایه می‌افکند
قصد آنجا می‌کند
که خانه‌ی اوست

آنجا که باد
گهواره‌ی باد‌ است
در برگ

- گفت و گویی کیهانی.


*

بگذار به خشکی پا گذاریم
از این پل جنبنده
خم‌شده‌ چون ستون مهره‌ها
زیر زمان‌های رفته

بگذار بگذریم
از گذشته‌ها
واز نو بر‌پاشویم
بر این کرانه

کمانه‌ای گوتیگ:
که سبک‌بال
نوای نی را
به دام می‌اندازند


*

بگذار پنهان شویم
بی رد و بی نشان
چون سایه در سایه‌ها
چون حقیقت
که سکوتی رسا را می‌جوید
چون خاطره‌ها
که میل به
نور ملایمی دارند.



روزگاری
رفیقی درتو بود
که تمام ستاره‌ها را شمرد
جز آن ... که فروافتاد
فاتح
اسیرچنگال گرداب
در دریای مخمل تاریک

حالا آن ستاره
سو سو می‌زند
آرام
وبااحتیاط
در آهنگ صدای تو

Jan Östergrenمنتخب اشعار۱۹۷۰-۱۹۹۰
انتشارات Brutus Östlings

<خليل پاک نيا>  ||  6/09/2005 05:50:00 AM