|
|
|
|
Jul 31, 2005
دو ترجمه از یک شعر
 ویسواوا شیمبورسکا ۱ فقط یک بار اتفاق می‌افتد هرچیز، نه بیشتر هرگز ، بدنیا آمدیم، پس نوآموزیم می‌میریم بی آنکه کلام بدانیم. حتا اگر تنبل‌ترین باشیم میان شاگردان جهان می‌رویم به کلاس بالاتر بی یاری کسی، در این سفر. هیچ روزی روزبعد نمی‌شود و نومی‌شود زمان همه‌ی شب‌ها، هر بوسه بوسه‌ی تازه‌ای‌ست و تازه‌اند هربار نگاه‌ها. دیروز وقتی شنیدم ناگهان کسی تو را صدامی‌زند بنام انگار گل رزی از پنجره یکراست در دامنم افتاد. حالا که تو با منی می‌چرخم ناگهان گل رز! براستی گل رزی؟ یا سنگی میان دیگر سنگ‌ها؟ تو، ای زمان زبان نفهم می‌‌ترسانی و می‌‌رنجانی چرا؟ هستی همین که می‌‌گذری و همین زیباست همین. خونگرم با لبخندی خجول می‌‌کوشیم این جا یکی شویم هرچند مثل هم نیستیم مثل دو نیمه سیب. Inget händer mer än en gång, aldrig mer.Vi kom till jorden, således, som nybörjare, dör utan att kunna orden. Även om vi vore sämst bland eleverna i världen, går vi upp i nästa klass utan extrahjälp på färden. Ingen dag ska bli den andra lik, och alla nätter tickar tiden som på nytt, var kyss är ny- och nya alla blickar. när igår jag plötsligt hörde någon säga högt ditt namn, var det som en ros föll rakt in genom fönstret i min famn. Nu när du är hos mig vänder jag mig plötsligt bort. Ros, föreresten var det det? Eller sten av någon sort? Varför ska du, dumma tid, komma med din skräck och pina? att du finns betyder att du går- och detta är det fina. Tafatt leende och varma prövar vi att enas här, fastän vi ju är varandra olika som två små bär. بر گرفته از: شعرهای ویسواوا شیمبورسکا (۲۰۰۲-۱۹۴۵) ترجمه خلیل پاک نیا
هیچ چیز دوبار اتفاق نمی افتد و اتفاق نخواهد افتاد. به همین دلیل ناشی به دنیا آمده ایم و خام خواهیم رفت. حتا اگر کودن ترین شاگردِ مدرسه ی دنیا می بودیم هیچ زمستانی یا تابستانی را تکرار نمی کردیم هیچ روزی تکرار نمی شود دوشب شبیه ِ هم نیست دوبوسه یکی نیستند نگاه قبلی مثل نگاه بعدی نیست دیروز ، وقتی کسی در حضور من اسم تو را بلند گفت طوری شدم، که انگار گل رزی از پنجره ی باز به اتاق افتاده باشد. امروز که با همیم رو به دیوار کردم رز! رز چه شکلی است؟ آیا رز، گل است؟ شاید سنگ باشد ای ساعت بد هنگام چرا با ترس بی دلیل می آمیزی؟ هستی - پس باید سپری شوی سپری می شوی- زیبایی در همین است هر دو خندان ونیمه در آغوش هم می کوشیم بتوانیم آشتی کنیم هر چند باهم متفاوتیم مثل دو قطره ی آب زلال. از: آدم ها روی پل ترجمه مارک اسموژنسکی، شهرام شیدایی، چوکا چکاد |
|
 |